بازگشت
آینه دار
فروغ ازلندن فروغ ازلندن

        
جُزخار،گل نروید،فصلِ بهارِ مارا
گلدسته ای نباشد،بردست یارِ ما را
گلهایِ باغ ما را،پرپر نموده اغیار
با خارعقد بستند، آن گلعذارِ ما را
آتش زدند به جنگل،تا سبزرونباشد
باتیشه قطع کردند،سروچنارِما را
آینه ها شکستند،تا روی خود نبینیم
برچوبِ دار بستند، آینه دارِ ما را
با آه وماتم وغم،فریادو ناله خیزد
داغی بدل نهادند،هرداغدارِما را
در مجمرِ دل ما،آتش زبانه دارد
باحیله ها بسوختند،دارو ندارِمارا
بعدِ وفات ما را،دگر فروغ نباشد
برخاطرت بیفروزشمع مزارِمارا
         23/6/2013
  باتقدیم احترام
 
   بپاسِ هموطنی        
بیا به خامه رقم شعرِ جاویدانه زنیم
به کِلکِ شعربه زُلفانِ یارشانه زنیم
سرودِ خویش بهر دردو غم بیارایم
به تیرِواژه به قلبِ هدف نشانه زنیم
زِشعر،شعله زنیم خرمنِ جدایی را
سرودِ ، آتشی بَر دشمنانِ خانه زنیم
زسینه آهی شرربار،بَرکشیم هریک
شرر بسینه ای آن دشمنِ یگانه زنیم
نوازسازِ مُحبت که هردو میرقصیم
نوایِ دوستی درهرکجا دوگانه زنیم
صدای حق طلبی بعدِازین بلندداریم
که دستِ ظالم ومکاراززمانه زنیم
حدیثِ عشق بهر جا شعارِ مان باشد
بپاسِ هموطنی حرفِ عاشقانه زنیم
فروغِ شام وشبِ تارِ همدگرگردیم
چو آفتاب زِ چاکِ سحر زبانه زنیم
           10/6/2013
 
   ضربِ شلاق
کارو بارِ مملکت رو بر تباهی میکشد
زندگی ما را بسویِ چار راهی میکشد
عافیت قصدِ فرار از شهرِ کابل میکند
انتحاری انتظار درارگِ شاهی میکشد
علتِ بیداد و بی امنی نظامِ کشور است
بارِ بی نظمی زقانون دستگاهی میکشد
تحتِ نامِ صالح وآشتی خون ریزند بارها
دردوغم را مردمِ بی سرپناهی میکشد
مامگرنیستیم بشرتاحقِ خود آریم بدست
ازچه رو یک ملتی بَر پرتگاهی میکشد
پاس وحدت را ندانستیم هریک زآنسبب
بارِدشمن را بدوشِ خویش واهی میکشد
شام تاریک محشرِ دیگر بپا خواهد نمود
پرده ازظلمت برُخسارِ چوماهی میکشد
بازشلاق است بفرقِ خواهران ومادران
ضربِ شلاق را زنانِ بی گناهی میکشد
عُمرها شد زار مینالد فروغ درغُربتش
ناله ها سودی نکرد بیهوده آهی میکشد
           21/6/2013








June 28th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان